اگر تو را نداشتم چه میکردم؟؟؟

از کاسبی پرسیدند:
چگونه در این کوچه پرت و بی عابر کسب روزی میکنی!
گفت : آن خدایی که فرشته مرگش مرا در هر سوراخی که باشم پیدا می کند چگونه فرشته روزیش مرا گم می کند...

زنجیر هم به حال تو گریست..

زنجیر هم به حال تو گریست..
یا موسی بن جعفر
ای باب حاجات! حاجت ما، ظهور فرزندتان است..
اللهم عجل لولیک الفرج
شهادت پیشوای هفتم، امام موسی بن جعفر رو محضر امام عصر عجل الله فرجه الشریف و شما همراهان تسلیت میگم..

اول مشورت کنیم یا توکل؟ ...

همان اندازه که به هنگام مشورت باید، نرمش و انعطاف به خرج داد، در موقع اتخاذ تصمیم نهائى باید قاطع بود. بنابراین، پس از برگزارى مشاوره و روشن شدن نتیجه مشورت، باید هر گونه تردید، دودلى و آراء پراکنده را کنار زد و با قاطعیت تصمیم گرفت و این همان چیزى است که در آیه فوق از آن تعبیر به عزم شده و آن تصمیم قاطع مى باشد. قابل توجه این که: در جمله بالا مشاوره به صورت جمع ذکر شده (وَ شاوِرْهُمْ) ولى تصمیم نهائى تنها به عهده پیامبر صلى الله علیه وآله و به صورت مفرد ذکر شده (عَزَمْتَ). این اختلاف تعبیر، اشاره به یک نکته مهم مى کند و آن این که: بررسى و مطالعه جوانب مختلف مسائل اجتماعى، باید به صورت دسته جمعى انجام گیرد، اما هنگامى که طرحى تصویب شد باید براى اجراى آن، اراده واحدى به کار افتد. در غیر این صورت هرج و مرج پدید خواهد آمد. در پایان آیه دستور مى دهد که افراد با ایمان باید تنها بر خدا تکیه کنند; (زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد» (إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلینَ». در ضمن از این آیه استفاده مى شود: توکل باید حتماً بعد از مشورت و استفاده از همه امکاناتى که انسان در اختیار دارد قرار گیرد ...

تنها کسی که می ماند...

کم کم باید بند پوتین ها را محکم کرد

مال...

مال، وسیله اى براى رسیدن به اهداف مختلف است. ولى گاه در راهى به کار انداخته مى شود که ظاهراً از بین رفته و فانى مى شود; اما پندى به انسان مى آموزد; پندى که گاهى انسان را از ضررهاى بسیار در آینده زندگى حفظ مى کند و منافع گرانبهایى در بر دارد. این گونه اموال اگر چه ظاهراً فانى شده اند; اما نه تنها از بین نرفته بلکه بسیار پرسود بوده اند. آیا کسى که سرمایه اى در امرى تجارى به کار مى برد و ظاهرا زیان مى کند; اما راه و رسم تجارت را به وسیله آن مى آموزد زیان کرده است؟ این سخن منحصر به صرف مال و ثروت نیست. از دست دادن نعمت هاى دیگر که سبب بیدارى و هشیارى انسان مى گردد نیز در واقع ضرر و زیان محسوب نمى شود. امام صادق (علیه السلام) به هنگام تسلیت گفتن مصیبتى به یکى از دوستانش چنین فرمود: «اگر این شخصى را که از دست دادى مرگش تو را به خداوندت نزدیک تر ساخته و تو را از گناهت دور نموده است این مصیبت نیست، بلکه آن یک رحمت (الهى) است و نعمتى بزرگ براى تو محسوب مى شود و اگر این مصیبت تو را اندرز نداده و از گناهت دور نساخته و به پرورگارت نزدیک نکرده، مصیبت این قساوت قلب از مصیبت این شخص از دست رفته بزرگ تر است اگر خداشناس باشى»

تیتر با خودتان...

گفتی گوشیت چقد خریدی؟؟
یک ودویست؟؟
آهاااا!

هه...
خیلی دمت گرمه...
همسایتون چی شد...؟
هنوز دنبال پونصدتومن وامه واسه سقف خونش؟؟؟
مبارکه...
کلاتو رو بذار بالاتر

دیروز یه اتفاقی واسم افتاده هنوز تو شوکم لعنت به مسئولین غیر دلواپس

خدا هیچ مردی رو شرمنده خانوادش نکنه...

هر جا باشید او باشماست...

چگونه او با ما نباشد در حالى که ما نه تنها در وجود، که در بقاء خود لحظه، به لحظه به او متکى هستیم، و از وى مدد مى گیریم، او روح عالم هستى است، او جان جهان است، بلکه او برتر از این و آن است! از زمانى که به صورت ذره خاکى در گوشه اى افتاده بودیم، و از آن لحظه اى که به صورت جنین در شکم مادر قرار داشتیم، او با ما بود، و در تمام عمر، و در عالم برزخ نیز همه جا، با ما است، آیا با این حال ممکن است از ما بى خبر باشد؟! این احساس که او همه جا با ماست، اطمینان و اعتماد به نفس مى دهد، و شجاعت و شهامت مى آفریند، و از سوى سوم، احساس مسئولیت شدید مى بخشد، چرا که او همه جا حاضر، و ناظر، و مراقب است، و این بزرگترین درس تربیت است، آرى، این اعتقاد، ریشه اصلى تقوا و پاکى و درستکارى انسان است، و هم رمز عظمت و بزرگى او. لذا، در حدیثى از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) نقل شده است که فرمود: «برترین مرحله ایمان انسان این است که بداند هر جا باشد خدا با او است». در حدیث دیگرى مى خوانیم که موسى(علیه السلام) عرض کرد: «کجا تو را بیابم اى پروردگار»؟! خطاب آمد: «اى موسى! هر زمان اراده من کنى، به من رسیده اى»!. ...

احاطه خداوند

تفسیر نمونه: احاطه او چنان است که گویى خداوند بالاى سر همه ایستاده و آنچه را که انجام مى دهند مى بیند، مى داند، حساب مى کشد، پاداش و کیفر مى دهد و تدبیر و تصرّف مى کند. بنابراین، کلمه «قائم» معنى وسیعى دارد که همه این امور را شامل مى شود; گرچه گروهى از مفسّران هر یک آن را در یک بُعد خلاصه کرده اند ... تفسیرالمیزان: خداى سبحان، هم قائم بر هر نفس است، و هم قائم به آنچه مى کند. اما قیامش بر هر نفس، براى اینکه او محیط به ذات آن و قاهر بر آن و شاهد و ناظر ذات آنست. و اما قیامش به آنچه مى کند، براى این است که او مدبّر امر اعمال آن است و آن را از مرتبه حرکت و سکون به مرحله عمل تحوّل مى دهد، و اعمالش را در صحیفه هاى اعمال ضبط نموده، سپس آنها را بصورت ثوابها و عقابهاى دنیا و آخرت، و قرب و بعد، و هدایت و ضلالت، و نعمت و نقمت، و جنت و نار، متحول مى سازد ...

راه نجات...

مراقب باشیم...

یادمان باشد..
حرفی نزنیم که دلی بشکند..
نگاهی نکنیم که دلی بلرزد..
تا توانی دلی بدست آور***دل ‌شکستن هنر نمی‌باشد

پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: بهترین کارها نزد خدا شاد کردن مؤمنین است..
إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى‏ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنین
« بحارالانوار/ج۷۱/ص۲۸۹»

عالم هستى محضر خدا است ...

عالم هستى محضر خدا است ... توجه به این واقعیت، که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است، و اصولاً «تمام عالم هستى محضر خدا است»، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکارى ها باز دارد، مشروط بر این که ایمان به این مطلب، واقعاً در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید. در حدیثى مى خوانیم: «خدا را آن چنان عبادت کن که گوئى او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى، او تو را به خوبى مى بیند». نقل مى کنند: بیدار دلى بعد از گناهى، توبه کرده بود، و پیوسته مى گریست، گفتند: چرا این قدر گریه مى کنى؟ مگر نمى دانى خداوند متعال غفور است؟ گفت: آرى، ممکن است او عفو کند، ولى این خجلت و شرمسارى که او مرا دیده، چگونه از خود دور سازم؟!

گیرم که تو از سرِ گنه درگذرى *** زان شرم که دیدى که چه کردم، چه کنم؟!

مـــرا ببـــخـش

خدایا بابت هر شبی که بی شکر سر به بالین گذاشتم
بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم
بابت لحظات شادی که به یاد تو نبودم
بابت هرگره ای که به دست تو باز شد و من به شانس نسبت دادم
بابت هر گره ای که به دستم کور شد و من تو را مقصر دانستم
مـــرا ببـــخـش

میترسم از کسی که نمیترسد از خدا

نصیحت در حضور دیگران...

امام على علیه السلام:
مسلمان آینه برادر خویش است، هرگاه خطایى از برادر خود دیدید همگى او را مورد حمله قرار ندهید بلکه او را راهنمایى و نصیحت نمایید و با او مدارا کنید... . (تحف العقول، ص108)
.
.
امام حسن عسکرى علیه السلام:
هر کس برادر (دینى) خود را پنهانى نصیحت کند، او را آراسته و اگر آشکارا نصیحتش نماید ارزش او را کاسته است. (تحف العقول، ص489)