توجه در نماز...

شرح فرمایش جناب حداد از علامه طهرانی: انصافاً این‌ جملۀ ایشان‌ حاوی‌ أسرار و دقائقی‌ است‌، و حقّ مطلب‌ همینطور است‌ که‌ افاده‌ فرموده‌اند. چرا که‌ در نماز اگر انسان‌ متوجّه‌ معانی‌ نماز شود که‌ مثلاً إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ به‌ معنی‌ آنست‌ که‌: من‌ فقط‌ ترا عبادت‌ میکنم‌ و از تو استعانت‌ می ‌طلبم‌، ذهن‌ و فکر نمازگزار بدین‌ حقیقت‌ متوجّه‌ بوده‌ و از توجّه‌ کامل‌ به‌ خدا غافل‌ است‌؛ در حالیکه‌ باید توجّه‌ صد در صد به‌ سوی‌ خدا باشد و مخاطب‌ فقط‌ خدا باشد، و در اینصورت‌ دیگر توجّه‌ به‌ معنی‌ نیست‌ مگر به‌ نحوۀ آلی‌ و مِرْآتی‌، همچنانکه‌ در نماز نباید انسان‌ توجّه‌ به‌ الفاظ‌ و عبارات‌ آن‌ داشته‌ باشد مگر توجّه‌ آلی‌ و مِرْآتی. زیرا اگر توجّه‌ به‌ الفاظ‌ نماز از صحّت‌ ادا کردن‌ و تجوید آن‌ و أداءِ از مخارج‌ آن‌ شود، دیگر آن‌ نماز، نماز نیست‌؛ نه‌ توجّه‌ به‌ خداست‌ و نه‌ توجّه‌ به‌ معنی‌. ولی‌ اگر توجّه‌ به‌ خدا شود و انسان‌ در خطاب‌ و مکالمه ‌اش‌ با خدا لحظه‌ ای‌ فرود نیاید، نه‌ فکر الفاظ‌ نماز را بنماید و نه‌ فکر معانی‌ آنرا، در اینصورت‌ تمام‌ الفاظ‌ خود بخود به‌ نحو آلی‌ و مِرآتی یعنی‌ با نظر غیر استقلالی‌ آمده‌ و به‌ دنبال‌، جمیع‌ معانی نیز به‌ طریق‌ آلی‌ و مِرآتی‌ نه‌ با نظر استقلالی‌ آمده‌ و همه‌ به‌ نحو صحیح‌ و مطلوب‌ أدا شده‌ است‌ بدون‌ آنکه‌ در توجّه‌ تامّ به‌ خداوند و حضور قلب‌ خللی‌ وارد آید. مثلاً در همین‌ مکالمات‌ و گفتگوهائی‌ که‌ ما شبانه‌روز با هم‌ داریم‌، و در سخنرانیها و خطابه‌ها و مراجعات‌ و فصل‌ خصومتها و سائر اموری‌ که‌ در آنها عنوان‌ تخاطب‌ و گفتگو است‌، تمام‌ توجّه‌ ما به‌ شخص‌ مخاطب‌ است‌ نه‌ به‌ خطاب‌. آنچه‌ در خطاب‌ از مغز و اندیشۀ انسان‌ بر زبان‌ جاری‌ میشود همه‌اش‌ درست‌ و صحیح‌ است‌، بدون‌ اینکه‌ ما توجّه‌ به‌ صحّت‌ آنها داشته‌ باشیم‌؛ و اگر یک‌ لحظه‌ توجّهمان‌ را به‌ عبارات‌ و مطالبی‌ که‌ ردّ و بدل‌ می‌شود منعطف‌ سازیم‌، اصل‌ توجّه‌ به‌ خطاب‌ از میان‌ میرود و در آن‌ لحظه‌ دیگر مخاطبی‌ وجود ندارد. ...

به کدامین عمل خویش مینازیم؟؟؟!...

درست است آقا؟ عرضم این است که سعی کنید این را یک کمی درست بخوانید. تند تند تند نباشد. حالا اینجا که گرفتار دست بنده می شوید و من یک کمی طول می دهم. خب خیلی هم به شما سخت می گذرد که مثلا در رکوع دو تا ذکر می گوییم. سخت است دیگر. یک وقت هم خودتان نماز که می خوانید یک ذره. یک ذره. یک چیز دیگر علاوه بر اینکه این نماز را یک ذره با طمانینه و یک ذره بیشتر از حداقل واجب. ببینید حداقل واجب سه تا سبحان الله است. بعضی از بزرگان هم می گویند که فقط ذکر بگویید. یا الله می گویند و بلند می شوند. سبحان الله و بلند می شوند. این هم می شود. بروید بگردید ببینید مرجع تقلیدتان چه می گوید. اگر فقط یک ذکر بگوییم کافی باشد خب به جای اینکه سه تا سبحان الله بگوییم یک دانه می گوییم راحت تر است دیگر. باور کنید بعد پشیمان می شویم. منبع: از فرمایشات حجت الاسلام و المسلمین محمد علی جاودان.

کلام امام سجاد در مناجات شاکرین...

هراس از دست دادن...

من فقط یک بلیت رفت مشهد می خواهم حتی الامکان بی برگشت...

بشر المومنین...

مسأله «تبشیر» پیامبر (صلى الله علیه وآله) تنها محدود به پاداش اعمال نیک مؤمنان نمى شود، بلکه خداوند آن قدر از فضل خود به آنها مى بخشد که موازنه میان عمل و پاداش را به کلى بر هم مى زند، چنان که آیات دیگر قرآن شاهد گویاى این مدعا است. در یک جا، مى فرماید: «کسى که کار نیکى کند ده برابر به او پاداش داده مى شود». در جاى دیگر مى گوید: «مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّة أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَة مِائَةُ حَبَّة وَ اللّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ». که بر طبق آن گاه پاداش انفاق، هفتصد برابر، و گاه، بیش از هزاران برابر خواهد بود. و گاه از این هم فراتر مى رود و مى گوید: «هیچ کس نمى داند چه پاداش هائى که موجب روشنائى چشمها است براى آنها پنهان داشته شده». به این ترتیب، ابعاد فضل کبیر الهى را از آنچه در وهم و تصور بگنجد، دورتر و فراتر مى برد.

تو چراغ فروزانی! ...

او از یکسو، گواه اعمال امت است. چرا که اعمال آنها را مى بیند. و از سوى دیگر، شاهد و گواه بر انبیاى پیشین است که آنها خود گواه امت خویش بودند. و از سوى سوم، وجود تو، با اوصاف و اخلاقت، با برنامه هاى سازنده ات، با سوابق درخشانت، و با عملکردت، شاهد و گواه بر حقانیت مکتبت، و شاهد و گواه بر عظمت و قدرت پروردگار است. سپس، به توصیف دوم و سوم پرداخته، مى فرماید: «ما تو را بشارت دهنده و انذار کننده قرار دادیم». بشارت دهنده نیکوکاران به پاداش بى پایان پروردگار، به سلامت و سعادت جاودان، به پیروزى و موفقیت پر افتخار. و انذار کننده کافران و منافقان از عذاب دردناک الهى، از خسارت تمام سرمایه هاى وجودى، و از سقوط در دامان بدبختى در دنیا و آخرت. او چراغ روشنى است که خودش گواه خویش است، تاریکیها و ظلمات را مى زداید، و چشمها و دلها را به سوى خود متوجه مى کند، و همان گونه که آفتاب آمد دلیل آفتاب وجود او نیز دلیل حقانیت او است.

رحمة للعالمین...

عموم مردم دنیا، اعم از مؤمن و کافر همه، مرهون رحمت تو هستند; چرا که نشر آئینى را بر عهده گرفته اى که سبب نجات همگان است، حال، اگر گروهى از آن استفاده کردند و گروهى نکردند این مربوط به خودشان است و تأثیرى بر عمومى بودن رحمت نمى گذارد. تعبیر به: عالَمین: «جهانیان» آن چنان مفهوم وسیعى دارد که تمام انسان ها را در تمام اعصار و قرون، شامل مى شود و لذا این آیه را اشاره اى بر خاتمیت پیامبر اسلام مى دانند; چرا که وجودش براى همه انسان هاى آینده تا پایان جهان، رحمت و رهبر و پیشوا و مقتدا است، حتى این رحمت، از یک نظر شامل فرشتگان نیز مى شود. حدیث جالبى در اینجا نقل شده که این عمومیت را تأئید مى کند حدیث این است، هنگامى که این آیه نازل شد، پیامبر(صلى الله علیه وآله) از «جبرئیل» پرسید: «آیا چیزى از این رحمت عائد تو شد»؟ جبرئیل در پاسخ عرض کرد: «من از پایان کار خویش بیمناک بودم، اما به خاطر آیه اى که در قرآن بر تو نازل شد، از وضع خود مطمئن شدم آنجا که خداوند مرا با این جمله مدح کرده ذِى قُوَّة عِنْدَ ذِى الْعَرْشِ مَکِیْنٌ: «جبرئیل نزد خداوند خالق عرش، بلند مقام و بلند مرتبه است»

و ما ریزه خوار سفره نعمت شماییم آقای خوبم...

و همان ‏طور که ضمانت نموده ‏اى از گناهانم بگذر...

و همان ‏طور که ضمانت نموده ‏اى از گناهانم بگذر، و چنانکه شرط فرموده ‏اى محبتت را بر من لازم فرما، و من هم در مقابل این همه عنایت تعهد مى ‏کنم که به آنچه پسند تو نیست برنگردم، و ضمانت مى ‏نمایم که به کارى که مورد نکوهش توست بازنگردم، و پیمان مى ‏بندم که از تمام گناهان دورى کنم. الهى تو به آنچه از من سرزده آگاه ‏ترى، پس آنچه را از من خبردارى بیامرز، و مرا با قدرت خود به سوى آنچه دوست دارى متوجه ساز ... بخشی از دعای سی و یکم صحیفه سجادیه در ذکر توبه و درخواست توفیق آن از پروردگار ...

توبه و استغفار...

وقتى آیه : (و الّذین اذا فعلوا فاحشه ...) نازل شد، ابلیس بر بالاى یکى از کوه هاى مکه رفت، که نامش را ثور مى گویند، و با بلندترین فریاد عفریت هاى (شاگردان ) خود را صدا کرد، که همه دورش جمع شدند و گفتند: براى چه ما را خوانده اى اى بزرگ ما؟ گفت: این آیه نازل شده: خواستم ببینم کدام یک از شما حریف خنثى کردن آن هستید عفریتى از شیطانها بر خاست و به ابلیس گفت : من حریف آن هستم و... آن را خنثى مى کنم، ابلیس گفت: نه تو حریف نیستى، دیگرى بر خاست و سخنى نظیر او گفت، ابلیس به او نیز گفت که: تو هم حریف آن نیستى، تا آنکه (شخصى به نام ) وسواس خناس بر خاست و گفت: من حریف آنم، پرسید از چه راه؟ گفت: من به فرزندان آدم وعده مى دهم، و تشنه گناهان مى کنم تا مرتکب شوند، و بعد از ارتکاب توبه و استغفار را از یادشان مى برم، ابلیس گفت: حقا که تو حریفى و او را مامور به خنثى کردن اثر این آیه کرد، که تا روز قیامت به این کار بپردازد. روایت از امام صادق علیه السلام ...

الهی العفو...

شب جمعه، شبِ رحمت است، می دانم...
✳️ پ ن: آخرین شب جمعه ماه رجب رو از دست ندهیم!

گاهی...

همیشه قیمتی ترین چیزها آنهایی نیستند که در دوردست ها دنبالشان میگردیم گاهی همه هستی در کنار ماست ، کم سویی چشمهاست که ما را به بیراهه می اندازد...

لیبرالیسم ...

لیبرالیسم می تواند مغز یک انسان را طوری تسخیر کند که برای همدردی با یک سگ همزادپنداری کند؛ اما حاضر به بردن نامی از کودکانی که لیببرالیسم، داغ داغ پوست کندشان می کند نباشد.
دنیای عجیبی ست..

و یک آرزو........ خوش به حالت کبوتر....

دلم لک زده مشهد...
نیمه های شب...
روبه روی ایوان طلا...
روی فرشهای دوست داشتنی صحن...
خیره به گنبد طلا...
نسیم خنک...
و اشک......و اشک........و اشک......
و یک آرزو........
خوش به حالت کبوتر....