به کودکانمان بگوییم.. که وقتی او بیاید، زمین نمونه ی کوچکی از بهشت می شود..
به کودکانمان بگوییم.. با او بودن لذتی فراموش نشدنی دارد..
به کودکانمان بگوییم.. او پدریست مهربان و دلسوز..
به کودکانمان بگوییم.. او بیشتر از هر کسی به فکر ماست..
به
نظر می رسد میانگین ایرانی ها تقریبا در مورد همه چیز و همه کس اظهار
نظر می کنند؛ بعضا با قاطعیت. عبارات من نمی دانم، من اطلاع ندارم، من به
اندازه کافی اطلاع ندارم، من مطمئن نیستم، من باید سئوال کنم، من باید فکر
کنم، من شک دارم، من در این باره مطالعه نکرده ام، من این شخص را فقط یک
بار دیده ام و نمی توانم در مورد او قضاوت کنم، من در مورد این فرد
اطلاعات کافی ندارم، اجازه دهید من در این رابطه سکوت کنم، فردا پس از
مطمئن شدن به به شما خبر می دهم، هنوز این مساله برای من پخته و سنجیده
نیست و مشابه این عبارات در ادبیات عمومی ما، بسیار ضعیف است. تصور کنید
اگر بسیاری از ما این گونه با هم تعامل کنیم، چقدر کار قوه قضائیه کم
می‌شود. چقدر زندگی ما اخلاقی تر می شود و از منظر توسعه یافتگی چقدر
جامعه تخصصی تر می‌شود. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: مومن کسی است
که با مردم تعامل کند تا دانا شود، سکوت کند تا سالم بماند و بپرسد تا
بفهمد....
همانقدر که مسخره می کنیم احترام نمی گذاریم
همانقدر که اشتباه میکنیم تفکر نمیکنیم
همانقدر که عیب میبینیم برطرف نمی کنیم
همانقدر که از رونق می اندازیم رونق نمی بخشیم
همانقدر که کینه به دل می گیریم محبت نمی کنیم
همانقدر که حرف میزنیم عمل نمی کنیم
همانقدر که می گریانیم شاد نمیکنیم
همانقدر که ویران میکنیم آباد نمیکنیم
همانقدر که کهنه میکنیم تازگی نمی بخشیم
همانقدر که دور میشویم نزدیک نمی کنیم
همانقدر که آلوده میکنیم پاک نمیکنیم
همیشه دیگران مقصرند ما گناه نمیکنیم
این
معنا در روایات دیگر نیز با عبارات متفاوتى آمده است از جمله در حکمت
دویست و پنجاه و هشت مى فرماید: «هر زمان فقیر و نیازمند شدید با دادن صدقه
با خداوند معامله کنید». در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم
که به یکى از فرزندانش فرمود: از آن مالى که نزد تو بود چقدر باقى مانده؟
عرض کرد: فقط چهل دینار. امام (علیه السلام) فرمود: برو و آن را به
نیازمندان صدقه بده. عرض کرد: چیزى غیر از آن در بساط نیست. فرمود: مى گویم
آن را صدقه بده خدا به جاى آن به ما مى دهد. سپس فرمود: «آیا نمى دانى
هرچیز کلیدى دارد و کلید رزق صدقه است؟» پس برو و آن را در راه خدا به
نیازمندان بده. فرزند امام این کار را کرد. ده روز نگذشته بود که از محلى
چهار هزار دینار خدمت حضرت آوردند. امام (علیه السلام) فرمود: فرزندم! چهل
دینار براى خدا دادى و خداوند چهار هزار دینار به ما داد. نکته: رزق و روزى
اسباب و موانع مختلفى دارد. این اسباب و موانع بر دو گونه است: بخشى جنبه
مادى و ظاهرى دارد و بخشى جنبه معنوى. اما اسباب معنوى آن امور زیادى از
جمله دادن صدقه و بخشش در راه خداست.
کعبه جایی است که روزانه پنج نوبت به طرفش نماز میخونیم و همه جایگاه و شرافتش پیش خدا رو می‌دونیم..
اما یه چیزی هست که ارزشش پیش خدا خیلی بالاتر از کعبه‌س.. اون آبروی مردم هستش که اگر ریخته بشه شاید دیگه هیچ وقت برنگرده..
امام صادق علیه السّلام فرمودند: حرمت و اعتبار مؤمن از کعبه هم بالاتره
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْکَعْبَة/ بحارالأنوار/ج۶۴/ص۷۱
اگــر چه مسجدِ سهله پایــگاه حکومت شماست امّا روی مـا و جمکـــــــــــران هم حساب کـن !!
